เมื่อคืนที่สภาได้ยินว่ามีคนเมารัก เลยขอฝากกลอนบทนี้ไว้ให้ครับ คุณรังสิมา คุณเฉลิม :)
ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ
สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย
ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ
(จากนิราศภูเขาทอง สุนทรภู่)
25 February 2012
เมาเหล้า เมารัก
เขียนโดย
Joe Gotomore
ที่
11:03
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment