เชลซี กับแง่คิดในการบริหาร

ไปกันใหญ่แล้วครับกับสถานการณ์ทีมเชลซีในตอนนี้ ล่าสุดก็บุกไปแพ้นาโบลีในถ้วยยูฟ่าแชมเปี้ยนลีกมา 3 - 1 แม้ก่อนหน้านี้ เอวีบี อังเดร วิลลาส โบอาส จะพยายามแก้ปัญหาด้วยการเปิดอกคุยกับนักเตะทุกคนในทีมให้มีโอกาสได้แสดงความคิดเห็นของตนออกมา แต่ผลงานของทีมก็ยังไม่ดีขึ้น

ผมก็ไม่รู้ว่าเอวีบีจะให้นักเตะเปิดอกพูดทำไม เพราะดูจะกลายเป็นปัญหามากขึ้นเมื่อต่อมาเขาให้สัมภาษณ์ในทำนองที่ว่า ถ้าใครไม่เห็นด้วยกับการทำทีมของเขาก็ต้องย้ายออกไป และมั่นใจว่าเจ้าของสโมสรจะสนับสนุนเขาตามสัญญาที่ทำกันไว้ 3 ปี มีข่าวว่านักเตะที่วิจารณ์เอวีบีอย่างรุนแรงต่างไม่ได้ลงสนามในนัดที่เจอกับนาโปลี เช่น แอชลีย์ โคล และแฟรงค์ แลมพาร์ด

ถึงแม้จะมีผลงานมากมายในอดีต แต่เอวีบีก็ไม่เคยทำทีมได้แชมป์พรีเมียร์ลีกมาก่อน กลับกันนักเตะเชลซีหลายคนผ่านการได้แชมป์พรีเมียร์ลีกรวมทั้งถ้วยอื่นๆ ในฟุตบอลอังกฤษมาแล้วอย่างมากมาย นักเตะเหล่านี้ย่อมคิดว่าตนรู้ดีและมีความสามารถระดับแชมป์พรีเมียร์ลีก ดังนั้นเมื่อเอวีบีมาเปลี่ยนแปลงแผนการเล่นและตัวผู้เล่น จึงมีความไม่พอใจเกิดขึ้นเป็นธรรมดา

ถึงแม้ตามหลักการแล้ว ผู้จัดการทีมเป็นผู้กำหนดแผนการเล่นและการจัดตัวนักเตะลงสนาม แต่ผู้จัดการทีมก็ไม่สามารถลงไปเล่นในสนามเองได้ ผลงานในสนามอยู่ที่นักเตะว่าจะเล่นได้ดีแค่ไหน ถ้าไม่เล่นไปตามแผน ไม่เล่นอย่างทุ่มเท ทีมก็แพ้ได้ และถึงแม้จะขายนักเตะที่มีปัญหาออกไป ก็ไม่สามารถหานักเตะใหม่มาใช้ได้อย่างทันการณ์

ถ้าเอวีบีไม่สามารถบริหารนักเตะที่มีอยู่ในขณะนี้ให้มีความเข้าใจและยอมรับในแนวทางการทำทีมของเขา เชลซีคงมีผลงานที่ตกต่ำไปเรื่อยๆ การทดลองปรับแนวทางการเล่นตามที่นักเตะเสนอมาบ้าง ก็น่าที่จะลองทำดูเพื่อทดลองอะไรใหม่ๆ และให้นักเตะได้รู้สึกว่าผู้จัดการทีมรับฟังความคิดเห็นของพวกเขา เมื่อนั้นอะไรๆ ในเชลซีอาจจะดีขึ้นก็ได้นะครับ