รัฐบาลรักษาการณ์ก็อย่างนี้

ฉายาของรัฐบาลปัจจุบันที่ได้ชื่อว่า"รัฐบาลขิงแก่" อันเนื่องมาจากคณะรัฐมนตรีบรรจุไปด้วยผู้สูงอายุเต็มไปหมด สื่อมวลชนและประชาชนส่วนใหญ่ก็มองว่าเพราะความแก่นี่แหละทำให้เวลาจะทำอะไรก็เชื่องช้าไปหมด จนไม่มีผลงานอะไรในการแก้ไขปัญหาให้บ้านเมือง ซ้ำร้ายยังทำให้เกิดปัญหามากขึ้นไปอีก

ตอนแรกผมเองก็เข้าใจเช่นนั้น แต่เมื่อพิจารณาดีๆถึงประสบการณ์ของรัฐมนตรีแต่ละท่าน ก็จะเห็นได้ว่าท่านเหล่านี้เป็นผู้ที่ผ่านงานสำคัญมามากมายไม่ว่าจะเป็นอดีตข้าราชการระดับปลัดกระทรวง อดีตผู้บริหารธนาคารอันดับหนึ่งของประเทศ อดีตนายทหารผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพ ซึ่งผู้ที่เคยดำรงตำแหน่งเหล่านี้ย่อมต้องเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถเป็นอย่างสูง เรียกได้ว่าไม่น้อยหน้ากว่าใครในประเทศนี้ แต่ทำไมผลงานมันช่างกลับตารปัตรกับประสบการณ์ที่ท่านมี

ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจแล้วครับท่านผู้อ่าน มันอยู่ที่คำว่า"รักษาการณ์"ไม่ใช่"ประสบการณ์"

นักการเมืองที่ประชาชนส่วนใหญ่มองว่าไม่ดี แต่ข้อดีของนักการเมืองก็คือ การที่เขาต้องการเสียงจากประชาชน เมื่อต้องการเสียงจากประชาชนนักการเมืองทั้งหลายจึงต้องทำอะไรทุกอย่างเพื่อให้ประชาชนพอใจ ต้องไหว้ประชาชน ต้องรับฟังข้อเรียกร้องของประชาชน ต้องพยายามแก้ไขปัญหาของประชาชน (แก้ได้แค่ไหนก็อีกเรื่องนึง)

นักการเมืองที่ได้เป็นรัฐบาลบริหารประเทศ ความหวังของพวกเขาก็คือ ต้องการเป็นรัฐบาลอีกในสมัยหน้า ดังนั้นจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้การเลือกตั้งครั้งต่อไปประชาชนลงคะแนนให้เขา ตรงจุดนี้เองที่แตกต่างจากรัฐบาลปัจจุบัน เพราะรัฐบาลนี้ไม่ได้มาจากนักการเมืองที่ต้องอยู่ในเวทีการเมืองต่อไป รัฐมนตรีแต่ละท่านแค่มารักษาการณ์ชั่วคราว ท่านจึงมาแล้วก็ไป หมดวาระแล้วก็ไม่มีอะไรต้องไปผูกพันกับการเมืองอีก บางท่านเห็นว่าจะกลับไปทำงานที่ธนาคารเก่า บางท่านก็คงจะกลับไปอยู่บ้านเลี้ยงหลาน ก็เหลือแต่บ้านเมืองไว้ให้รัฐบาลใหม่มารับช่วงรับผิดชอบกันต่อไป

เห็นท่านนายกฯสุรยุทธ์ให้สัมภาษณ์ว่าไม่เอาอีกแล้วเป็นรัฐบาลรักษาการณ์ แหม! ผมก็คิดเหมือนท่านเลย ไม่เอาอีกแล้วครับ:(